-
1 znajomość
znajomości pl (kontakty) Beziehungen pl;po znajomości durch Beziehungen;znajomość języków obcych Fremdsprachenkenntnisse pl;ze znajomością rzeczy sachkundig, fachkundig -
2 doświadczenie
doświadczenie [dɔɕfjatʧ̑ɛɲɛ] ntmieć \doświadczenie w czymś Erfahrung in etw +dat habennie mieć w czymś doświadczenia in etw +dat unerfahren sein -
3 gruntowny
-
4 poznawać
I. vt1) ( uświadamiać sobie)\poznawać coś charakter, istotę rzeczy etw erkennen, sich +dat einer S. +gen bewusst werden2) ( uczyć się, nawiązywać znajomości) języki lernen; ludzi kennen lernen; miasto, świat erkunden, kennen lernenpoznać, że ktoś kłamie erkennen, dass jd lügtnie dać czegoś po sobie poznać sich +dat etw nicht anmerken lassen5) ( rozpoznawać)\poznawać kogoś/coś po czymś jdn/etw an etw +dat erkennennie poznaję cię! ich erkenne dich nicht wieder!udawał, że mnie nie poznaje er tat so, als ob er mich nicht kennen würde6) ( zawierać znajomość) kennen lernen, jds Bekanntschaft machenmiło mi pana/panią poznać [es] freut mich [ lub ich freue mich], Sie kennen zu lernen7) ( zapoznawać)\poznawać kogoś z kimś jdn mit jdm bekannt machenII. vr1) ( zawierać znajomość) sich +akk kennen lernen2) ( dowiadywać się o sobie)3) ( należycie ocenić) richtig einschätzenpoznałem się na nim ich weiß ihn schon [richtig] einzuschätzen\poznawać się na żarcie einen Scherz [ lub Spaß] verstehen\poznawać się po czymś einander an etw +dat erkennen -
5 Kenntnis
Kenntnis ['kɛntnɪs] <-, -se> fjdn von etw in \Kenntnis setzen powiadomić kogoś o czymśjdn davon in \Kenntnis setzen, dass... powiadomić kogoś, że...etw zur \Kenntnis nehmen przyjąć coś do wiadomościzur \Kenntnis nehmen, dass... przyjąć do wiadomości, że...von etw nicht in \Kenntnis gesetzt werden nie zostać powiadomionym o czymśüber \Kenntnisse in Informatik verfügen być specjalistą z [dziedziny] informatyki -
6 Sachkenntnis
znajomość f rzeczy -
7 Sachverstand
Sachverstand <-[e]s> mkein Pl znajomość f rzeczy
См. также в других словарях:
znajomość — rzeczy zob. rzecz 24 … Słownik frazeologiczny
rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… … Słownik frazeologiczny
rzecz — ż VI, DCMs. y; lm MD. y 1. «przedmiot materialny, często w przeciwstawieniu do istoty żywej» Cenne, kosztowne, wartościowe rzeczy. Rzeczy powszedniego użytku. Rejestrować świat rzeczy i istot żywych. 2. zwykle w lm «przedmioty materialne, takie… … Słownik języka polskiego
eksperiencja — ż I, DCMs. eksperiencjacji, blm przestarz. «doświadczenie, znajomość rzeczy, biegłość w czymś» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
odnowić — dk VIa, odnowićwię, odnowićwisz, odnowićnów, odnowićwił, odnowićwiony odnawiać ndk I, odnowićam, odnowićasz, odnowićają, odnowićaj, odnowićał, odnowićany 1. «przywrócić czemuś wygląd rzeczy nowej, nie zniszczonej, usunąwszy ślady zniszczenia;… … Słownik języka polskiego
dogłębny — 1. «sięgający do głębi, na dużą odległość od powierzchni; głęboki» Nawożenie dogłębne. Nurkowanie dogłębne. przen. «sięgający do wnętrza istoty, dojmujący, mocny» Ból dogłębny. Dogłębne uczucie strachu, radości. 2. «przenikający istotę rzeczy,… … Słownik języka polskiego
doświadczenie — n I 1. rzecz. od doświadczyć. 2. lm D. doświadczenieeń «ogół wiadomości zdobytych na podstawie obserwacji i przeżyć; znajomość życia, rzeczy i ludzi; zasób umiejętności, praktyka, wprawa; próba życiowa» Bogate, bolesne, gorzkie, smutne… … Słownik języka polskiego
historia — ż I, DCMs. historiarii; lm D. historiarii (historiaryj) 1. «dzieje, proces rozwoju życia społecznego lub przyrody, przebieg wydarzeń; nauka o dziejach» Historia Polski. Historia Ziemi. Historia filozofii, nauki, sztuki, literatury. Znajomość… … Słownik języka polskiego
powierzchowny — powierzchownyni 1. «znajdujący się na powierzchni albo tuż pod powierzchnią, nie sięgający w głąb czegoś» Powierzchowne draśnięcie. Powierzchowna rana. Oparzenie powierzchowne. 2. «nie wnikający w istotę rzeczy, poprzestający na obserwacjach… … Słownik języka polskiego
stary — starzy, staryrszy 1. «mający wiele lat, liczący wiele lat; niemłody» Stary ojciec, dziadek. Stare drzewa, domy. Stary las. Stary pies, koń. Najstarsi ludzie już tego nie pamiętają. ∆ Starszy syn, brat, starsza córka, siostra «o synu, bracie,… … Słownik języka polskiego
związek — m III, D. związekzku, N. związekzkiem; lm M. związekzki 1. «stosunek rzeczy, zjawisk itp. łączących się ze sobą, wpływających, oddziałujących na siebie; łączność, powiązanie, spójność, zależność» Związek między zjawiskami. Ścisły, luźny związek… … Słownik języka polskiego
